Macie też tak, że gdy śpicie za długo, to odechciewa się wszystkiego na cały dzień? Jestem przyzwyczajony, że nie śpię dłużej niż do dziewiątej. Kiedy wybija ta godzina na zegarku to taki mój maks – nawet jak mam wolne i wstawać nie muszę. Wczoraj spałem do godziny dwunastej – tak sam z siebie. Za to nie pamiętam, kiedy w nocy przeżywałem taki horror. Byłem tak wypoczęty, że spać mi się nie chciało. Jednocześnie czekałem, aż sen przyjdzie. Chciałem zasnąć. Kulając się z boku na bok do wpół do piątej miałem czas na przesłuchanie kilku albumów moich ulubionych wykonawców. Wykonawców z x czasów, kiedy byłem gówniarzem. Dla mnie muzyka jest sentymentem. Jeśli można w ogóle tak napisać. Czy chcę, czy nie, niektóre albumy są księgami, a piosenka jest rozdziałem mojego życia. Tak naprawdę w codziennym życiu, nie mam czasu wracać do tego to było, może nie warto. Jednak czasami są takie wspomnienia, do których chętnie by się wróciło. Chociaż na trzy minuty. Wczoraj miałem te przyjemność, cofnąłem się w czasie o … osiem lat? Może trochę więcej.

Muzyka w moim życiu zawsze wiele znaczyła. Odróżniałem się znacząco swoim gustem muzycznym. Rzadko kiedy podążałem za muzyczną modą i hiciorami z radia. Miałem swoje melodie od dziecka. Dzisiaj jest całkiem podobnie. To takie fajne, że słuchając muzyki przypominają się ludzie, których już nie ma, świat, który był inny, taki niedojrzały, zapach, świeży, z nutą buntu, wspomnienia różnych okresów, który się skończył i miejsce, które niby jest, ale już nie istnieje.

Zawsze byłem emocjonalny i taki już zostanę. A muzyka, którą słucham teraz, kreuje we mnie dzisiejszy czas, do którego być może kiedyś wrócę. Dlatego kochajmy każdą minutę w życiu i żyjmy tak, abyśmy mieli dobre wspomnienia.